Kalem Suresi
(Bu sure Mekke’de indirilmiş olup 52 ayettir.)
Er-Rahmân ve Er-Rahîm olan Allah’ın adıyla (okumaya başlıyorum.)
نٓ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَۙ 1
1. Nûn. Kaleme ve yazdıklarına andolsun ki,
مَٓا اَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍۚ 2
2. Sen, Rabbinin nimeti sayesinde asla deli/cinlenmiş değilsin.
وَاِنَّ لَكَ لَاَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍۚ 3
3. Şüphesiz ki (onların bu eziyetlerine sabretmen karşılığında) senin için kesintisiz bir ecir vardır.
وَاِنَّكَ لَعَلٰى خُلُقٍ عَظ۪يمٍ 4
4. Ve hiç kuşkusuz, sen büyük bir ahlak üzeresin.
فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَۙ 5
5. Sen de göreceksin, onlar da görecekler.
بِاَيِّكُمُ الْمَفْتُونُ 6
6. Hanginizin fitneye uğramış (bir sapık) olduğunu.
اِنَّ رَبَّكَ هُوَ اَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَب۪يلِه۪ۖ وَهُوَ اَعْلَمُ بِالْمُهْتَد۪ينَ 7
7. Şüphesiz ki Rabbin, yolundan sapanları da hidayet üzere olanları da en iyi bilendir.
فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّب۪ينَ 8
8. (Öyleyse) yalanlayanlara itaat etme.
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ 9
9. Onlar, senin kendileriyle uyum içinde olup (sapkınlıklarına karşı yumuşamanı) istediler. (Buna karşılık) onlar da uyum gösterip (sana karşı yumuşayacaklardı).
وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَه۪ينٍۙ 10
10. Çokça yemin eden değersiz kimseye itaat etme.
هَمَّازٍ مَشَّٓاءٍ بِنَم۪يمٍۙ 11
11. Sürekli ayıplayıp (gıybet yapan) ve (insanların) sözlerini taşıyan,
مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ اَث۪يمٍۙ 12
12. Hayra engel olan, haddi aşan, çok günah işleyen,
عُتُلٍّ بَعْدَ ذٰلِكَ زَن۪يمٍۙ 13
13. Kaba-saba/zorba sonra da nesebi belli olmayan,
اَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَبَن۪ينَۜ 14
14. Mal ve çocuk sahibi olmuş diye,
اِذَا تُتْلٰى عَلَيْهِ اٰيَاتُنَا قَالَ اَسَاط۪يرُ الْاَوَّل۪ينَ 15
15. Ona ayetlerimiz okunduğu zaman, “evvelkilerin masalları” diyen.
سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ 16
16. Onu burnundan damgalayacağız.
اِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَٓا اَصْحَابَ الْجَنَّةِۚ اِذْ اَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِح۪ينَۙ 17
17. Şüphesiz ki bahçe sahiplerini denediğimiz gibi bunları da (Mekkelileri de) denedik. Hani onlar, sabah vakti (meyveleri) devşireceklerine dair yemin etmişlerdi.
وَلَا يَسْتَثْنُونَ 18
18. “İnşallah” demiyor (yoksulların hakkını ayıracaklarına dair istisnada bulunmuyorlardı).
فَطَافَ عَلَيْهَا طَٓائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَهُمْ نَٓائِمُونَ 19
19. Onlar uyurken, Rabbinden bir afet (bahçelerini) kuşattı.
فَاَصْبَحَتْ كَالصَّر۪يمِ 20
20. (Bahçe) gecenin karanlığı gibi kapkara kesiliverdi.
فَتَنَادَوْا مُصْبِح۪ينَۙ 21
21. Sabah vakti birbirlerine seslendiler.
اَنِ اغْدُوا عَلٰى حَرْثِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صَارِم۪ينَ 22
22. “Şayet ürünleri toplamaya (kesin niyetliyseniz), erkenden yola koyulun.”
فَانْطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَۙ 23
23. Aralarında sessizce konuşarak çıktılar.
اَنْ لَا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُمْ مِسْك۪ينٌ 24
24. “Bugün yanınıza sakın bir yoksul girmesin!”
وَغَدَوْا عَلٰى حَرْدٍ قَادِر۪ينَ 25
25. Yoksulları engellemeye güç yetirecek(mişler gibi), erkenden yola çıktılar.
فَلَمَّا رَاَوْهَا قَالُٓوا اِنَّا لَضَٓالُّونَۙ 26
26. Onu (yanmış ve kapkara kesilmiş) görünce: “Hiç şüphesiz yolu şaşırdık.” dediler.
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ 27
27. “(Hayır!) İşin aslı biz mahrum bırakıldık.”
قَالَ اَوْسَطُهُمْ اَلَمْ اَقُلْ لَكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ 28
28. Ortancaları: “Ben, ‘Allah’ı tesbih etmeniz gerekir.’ dememiş miydim?” dedi.
قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَٓا اِنَّا كُنَّا ظَالِم۪ينَ 29
29. Dediler ki: “Rabbimiz! Sen tüm eksikliklerden münezzehsin. Doğrusu biz, zalimleriz.”
فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ 30
30. Birbirlerine dönüp karşılıklı kınamaya başladılar.
قَالُوا يَا وَيْلَنَٓا اِنَّا كُنَّا طَاغ۪ينَ 31
31. Dediler ki: “Yazıklar olsun bize! Gerçekten biz azgınmışız.”
عَسٰى رَبُّنَٓا اَنْ يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِنْهَٓا اِنَّٓا اِلٰى رَبِّنَا رَاغِبُونَ 32
32. “Umulur ki Rabbimiz, onun yerine daha hayırlısını verir bize. Şüphesiz ki biz, Rabbimize rağbet edenleriz.”
كَذٰلِكَ الْعَذَابُۜ وَلَعَذَابُ الْاٰخِرَةِ اَكْبَرُۢ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ۟ 33
33. İşte azap böyledir. Ahiret azabıysa elbette daha büyüktür. Keşke bilselerdi.
اِنَّ لِلْمُتَّق۪ينَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّع۪يمِ 34
34. Hiç kuşkusuz, muttakiler için Rableri katında Naim Cennetleri vardır.
اَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِم۪ينَ كَالْمُجْرِم۪ينَۜ 35
35. Hiç (Allah’a) teslim olmuş olanları suçlu günahkârlar gibi kılar mıyız?
مَا لَكُمْ۠ كَيْفَ تَحْكُمُونَۚ 36
36. Ne oluyor size, nasıl hüküm veriyorsunuz?
اَمْ لَكُمْ كِتَابٌ ف۪يهِ تَدْرُسُونَۙ 37
37. Yoksa bir kitabınız var da (bu bilgilerinizi) oradan mı okuyorsunuz?
اِنَّ لَكُمْ ف۪يهِ لَمَا تَخَيَّرُونَۚ 38
38. “Beğendiğiniz her şey sizindir.” (diye mi yazıyor o kitapta?)
اَمْ لَكُمْ اَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ اِلٰى يَوْمِ الْقِيٰمَةِۙ اِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَۚ 39
39. Yoksa: “Ne hüküm verirseniz o sizin olacak.” diye, kıyamete kadar, bizim üzerimizde, sizin için edilmiş yeminler mi vardır?
سَلْهُمْ اَيُّهُمْ بِذٰلِكَ زَع۪يمٌۚۛ 40
40. Sor (bakalım) onlara, (bu iddialarına) hangisi kefilmiş?
اَمْ لَهُمْ شُرَكَٓاءُۚۛ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَٓائِهِمْ اِنْ كَانُوا صَادِق۪ينَ 41
41. Yoksa (bu iddiaları gerçekleştirecek) ortakları mı varmış? Şayet doğru söylüyorlarsa, ortaklarını getirsinler (bakalım).
يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ اِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَط۪يعُونَۙ 42
42. Baldırın açılacağı o günde secdeye çağrılırlar, (fakat secde etmeye) güç yetiremezler.
خَاشِعَةً اَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌۜ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ اِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ 43
43. Gözleri (korkudan) baygın (bir hâldedir). Onları zillet bürür. (Oysa) onlar sıhhatli iken secdeye çağrılırlardı.
فَذَرْن۪ي وَمَنْ يُكَذِّبُ بِهٰذَا الْحَد۪يثِۜ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَۙ 44
44. Sen, beni ve bu sözü yalanlayanı baş başa bırak. Biz onları hiç bilmedikleri yerden, adım adım (azaba) yaklaştıracağız.
وَاُمْل۪ي لَهُمْۜ اِنَّ كَيْد۪ي مَت۪ينٌ 45
45. Onlara mühlet veririm. Şüphesiz ki benim tuzağım, pek sağlamdır.
اَمْ تَسْـَٔلُهُمْ اَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَۚ 46
46. Yoksa sen onlardan ücret istiyorsun da bu borçtan dolayı mı ağır bir yük altına girmişler? (Ücret korkusuyla mı İslam’a girmiyorlar?)
اَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ 47
47. Yoksa gayb onların yanında da onlar mı yazıyorlar?
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوتِۢ اِذْ نَادٰى وَهُوَ مَكْظُومٌۜ 48
48. Rabbinin hükmüne sabret, balık sahibi (Yunus Peygamber) gibi olma! Hani dert ve sıkıntıyla (Rabbine) dua etmişti.
لَوْلَٓا اَنْ تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّه۪ لَنُبِذَ بِالْعَرَٓاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ 49
49. Şayet Rabbinden bir nimet ona ulaşmış olmasaydı, kınanmış bir hâlde boşluğa atılacaktı.
فَاجْتَبٰيهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِح۪ينَ 50
50. Rabbi onu seçti ve salihlerden kıldı.
وَاِنْ يَكَادُ الَّذ۪ينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِاَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ اِنَّهُ لَمَجْنُونٌۢ 51
51. O kâfirler zikri/Kur’ân’ı işittiklerinde, neredeyse gözleriyle ayaklarını kaydırıp (seni devireceklerdi). Ve derler ki: “Şüphesiz ki o, bir delidir.”
وَمَا هُوَ اِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَم۪ينَ 52
52. Oysa o, yalnızca âlemlere bir öğüttür/hatırlatmadır.